Het schrijven van een verhalenbundel

Het schrijven van een verhalenbundel:

Na mijn debuutboek ‘Over Tante Ka, de biggendrijver en anderen ’(2020) hoop ik in dit najaar mijn 2e autobiografische verhalenbundel te publiceren. Mijn ervaringen hierbij opgedaan als een iets gevorderde beginnend schrijver, wil ik graag delen met mijn ‘mede lotgenoten/schrijvers.’

Ron Semeijn (auteur)


Hoe te beginnen?

Autobiografisch, het woord zegt het al, je hoeft eigenlijk niets te verzinnen. Als zeventig plusser had ik het voordeel boven de wat jongere generaties dat mijn virtuele harde schijf al aardig vol zat met allerlei zin en onzin uit het verleden. Het opschrijven van een anekdote is overigens wel wat anders dan het vertellen ervan.

Mijn advies: begin gewoon met schrijven, ook al vind je dat je nog niet genoeg verhalen verzameld hebt voor een heel boek. Als je gaat wachten totdat je stof hebt voor 200 blz. dan is de kans groot dat je er niet eens meer aan begint.

Schrijf beeldend en voeg er gerust wat fantasie aan toe. Anonimiseer hoofdpersonen uit je verhalen, want afgezien van de schending van iemands privacy zal de figuur in kwestie het niet waarderen wanneer je hem bijvoorbeeld als een sukkel in je boek neerzet. Geef jezelf bloot, niet letterlijk natuurlijk, maar vertel over bijzondere gebeurtenissen uit je leven. De lezer zal zich hierin herkennen, hij of zij is namelijk ook niet volmaakt.

Het manuscript is ruwweg klaar, maar hoe nu verder.

Laat je manuscript in ieder geval redigeren/corrigeren op taal- en spelfouten. Een boek vol met taalfouten is absoluut een no go. Ik ben geabonneerd op het blad Schrijven Magazine en dan kun je (tegen betaling) gebruik maken van de diensten van een aantal redacteuren. Zij letten niet op mogelijke taalfouten, maar beoordelen je boek op de inhoud. De kosten daarvan zijn te overzien, zeker wanneer je maar een gedeelte van je manuscript laat recenseren.

Ik heb voor mijn nieuwe boek twee redacteuren/schrijvers ingeschakeld. Als voornaamste advies kreeg ik: ‘schrappen, schrappen, schrappen’. Uiteindelijk heb ik daardoor 3.000 van de 40.000 woorden ‘gedeletet ‘. De verhalen zijn er leesbaarder en pittiger door geworden. Naast complimenten kreeg ik uiteraard ook kritiek. Over een bepaalde zin kreeg ik te horen ’dat hij beter in een reclamefolder paste dan in mijn boek’ en bij een humoristisch bedoeld stukje: ‘probeerde je soms leuk te zijn.’ Daar moet je natuurlijk wel tegen kunnen.

Eigen beheer of toch liever via een uitgeverij.

Mijn eerste boek heb ik in eigen beheer uitgegeven bij Pumbo in Zwaag. Naast offset drukken kun je daar ook terecht voor POD ‘Print On Demand.’ Dat laatste is prettig bij het printen van kleine oplages. Offset begint meestal bij een oplage van minimaal 400 stuks. De kosten per boek zijn dan veel lager, maar je loopt wel het risico met een groot aantal (zelf betaalde) exemplaren te blijven zitten.

De medewerkers bij Pumbo zijn hulpvaardig en (wurg) contracten zijn niet aan de orde, onder het motto vrijheid-blijheid. Ze kunnen je vrijwel alles uit handen nemen, zoals gratis hulp bij het ontwerpen van de cover, het aanvragen van een ISBN nummer, aanmelding bij Centraal Boekhuis. Ook verzorgen zij op verzoek een e-pub versie, handig voor de tabletlezers op de camping e.d.

Aanmelding bij het CB betekent dat in principe zo’n 1500 boekwinkels je boek zouden kunnen verkopen, inclusief Bol.com. Jammer dat de marge, die je bij een POD verkoop door Bol.com ontvangt, minimaal is.

Waarom heb ik voor mijn tweede boek toch weer gekozen voor POD in eigen beheer bij Pumbo en niet voor een professionele uitgever? Met het oog op de betere promotionele mogelijkheden was dat wel mijn bedoeling. Ik heb mij serieus tot een aantal professionele uitgevers gewend. Van een enkeling kreeg ik een mailtje met een obligate afwijzing, maar van de meesten hoorde je gewoon helemaal niets. Op hun site stond dan: ‘beoordeling kon wel 6 maanden duren vanwege de grote toevloed aan manuscripten’ of ‘krijgt u binnen drie maanden geen reactie dan zijn we niet geïnteresseerd.’ Daar werd ik niet echt vrolijk van. Ook het ‘zomaar’ opsturen van mijn manuscript zag ik om die redenen niet zitten.

Stuur geen gratis exemplaren op aan boekwinkels. Je krijgt nauwelijks een reactie of het moet zijn dat sommige boekhandelaren je alleen dringend verzoeken om uit jouw database verwijderd te worden. Alsof je ze een oneerbaar voorstel hebt gedaan. Het boek krijg je overigens ook niet teruggestuurd. ’Gewoon’ binnenlopen bij die winkels wordt wel geadviseerd, maar dat moet je ook maar kunnen en willen en hoe moet ik dat zien, het hele land doorfietsen met een tas vol boeken?

Stuur wel 2 gratis boeken met een begeleidend schrijven naar Biblion. Eén exemplaar wordt gebruikt om bibliotheekproef te worden ‘verbouwd’. De andere is ten behoeve van een onafhankelijke recensent. Na een positieve beoordeling wordt je boek opgenomen in de aanbodbrochure voor alle aangesloten bibliotheken. De kans op een order is dan reëel. Dat is althans mijn ervaring. Geduld hierbij is wel een schone zaak.

Ik wens jullie veel succes toe bij het verwezenlijken van jullie droom!